Wanneer wijnen kunnen ‘ouderen’

Kijk niet naar het aantal punten van wijngoeroes als je het bewaarpotentieel van een wijn probeert in te schatten. Die ‘vintage ratings’ zijn daarvoor geen betrouwbare indicator. Vindt wijnexpert Paul Gregutt, auteur van Washington Wines & Wineries. Welke aanwijzingen daar wèl voor zijn, lees je in de nu volgende column:

How to know whether a wine is age-worthy? That depends on a lot of factors, including the grape varietal, the winemaker and the conditions under which it is aged. One sure way to find out if a wine has aged well is to drink it. And recent tastings confirm that even Washington whites can hold up.

I've been collecting and cellaring wines long enough now that the inevitable "vintage creep" has caught up with me. Wine cellars, like gardens, need constant weeding or they will be overrun with things gone to seed. Worse yet, wines have a finite — though unpredictable — life span. Casting my eyes around my cellar recently I gloomily concluded that I was in danger of breaking one of my personal cardinal rules, which states (with apologies to Orson Welles), "I shall drink no wine after its time."


Though I do not keep a close watch on individual wines, I have a pretty good handle on the general aging curves of the types of wines I collect. As a large portion of the cellar is devoted to producers from Washington and Oregon, I want to time my tastings of older wines so that they still have a bit of youthful juice in them, yet are far enough along to show how specific varietals and vintages react over time. If I open a bottle and it's dead or over the hill, it's a wasted opportunity and an insult to what may have once been an excellent wine.


So in recent months I've popped aged corks with gleeful abandon. And I've been very pleased at what I've found. Washington's rieslings and sweet white wines, given their racy acidity, can last for decades. This state's red wines in general, and Oregon's pinots in particular, develop beautifully over a decade or more, provided that they were initially well-made and balanced. Aging a flawed wine won't fix the flaws, though with bottle age some tight, tannic reds do soften up and broaden their flavors.


It's to be expected that cabernet sauvignon and cab blends with small amounts of cab franc, merlot, petit verdot and/or malbec will be the most ageworthy, and they often are. But Washington merlots, which I have long believed are the best in the country on a price-to-quality basis, turn out to be bona fide agers as well. Merlots from Andrew Will, Columbia Crest (reserve), Fielding Hills, Forgeron, Leonetti, Woodward Canyon, Quilceda Creek, Walla Walla Vintners, L'Ecole, Long Shadows (Pedestal), Seven Hills, Sineann (Champoux), Canoe Ridge, Northstar, Soos Creek and Abeja have proven or anticipated life spans of at least a decade, and likely longer.


What might be the aging potential of more recently planted varietals? Not many producers can pull out a 10-or more-year-old syrah. But what few I've tasted suggest that it may rival cabernet for longevity — provided it was not over-ripened or bottled with extremely high pH. A real surprise is sangiovese. Walla Walla Vintners opened a 10-year vertical tasting of their sangioveses a few weeks ago, and it was the oldest, from 1999, that stole the show.


Some consumers look to vintage ratings (done by most of the major publications and wine newsletters) for guidance as to the ageworthiness of their wines. This is not a reliable indicator. Such ratings are inevitably generic, and cannot take into account the variability of specific vineyard sites and producers. Sometimes a vintage that seems less than stellar at the outset turns out to be more ageworthy than the vintage that has immediate appeal.


Furthermore, bad vintages have all but disappeared due to modern viticulture, and Washington (more so than Oregon) is blessed with reliably dry weather through harvest. For guidance, look to the track record of the producer, the type of grape or blend, cellar notes on the winery website or community tasting notes such as on CellarTracker. And if in doubt, drink up!

Bordeaux op z'n Best 2010

Nadat door een professionele jury uit 300 Bordeauxwijnen een selectie is gemaakt is er nu een handig digitaal boekje beschikbaar waarin deze wijnen zijn opgenomen.

Klik hier voor het overzicht.

Château d'Yquem per glas

De beroemdste zoete witte wijn ter wereld, de Château d'Yquem, is in een aantal zorgvuldig geselecteerde Franse restaurants en bistro's in Parijs, Monaco en een paar mondaine skioorden in de Alpen voortaan ook per glas verkrijgbaar. 'Zo kan de consument een feestelijk moment uitkiezen zonder dat hij een hele fles moet kopen', aldus directeur Pierre Lurton.

Een fles van het jaar 2009, een absoluut topjaar, kost tegenwoordig al gauw 570 euro. En zelfs al betaal je voor één glas van deze godendrank in de Parijse nachtclub Castel Paris nog altijd 50 euro, dan scheelt dat toch een behoorlijke slok op de borrel. 'We merken een groeiende belangstelling bij onze jongere klanten', zegt Xavier Legrand, general manager van de club. 'Zij kennen Yquem van reputatie maar gingen tot nog toe meestal voor de wat goedkopere Sauternes. Nu kunnen ze deze mythische wijn per glas bestellen, ideaal bij een voorgerecht of als afzakkertje in de club, na het eten.' Als het experiment aanslaat, zullen later ook betere horecazaken in Londen, New York en Hong Kong volgen.

Dat Château d'Yquem zo'n dure wijn is, heeft alles te maken met het beperkte aanbod. Deze Bordeaux bestaat voor 80 procent uit sémillon-druiven en 20 procent uit sauvignon blanc. Door het aparte microklimaat van Sauternes ondergaan de druiven de 'edele rotting' die de wijn zijn unieke zoetheid verleent maar tegelijk de opbrengst bijzonder laag houdt, omdat zo goed als alle vocht uit de druiven verdwijnt.

bron: nieuwsblad.be

Opgedoken oude champagne nog prima drinkbaar

Van de eerder dit jaar op 55 meter diepte van de bodem van de Oostzee opgedoken partij champagne (168 flessen) zijn onlangs twee flessen geopend om experts de kans te geven de status van deze zo lang diep onder water gelegen champagne vast te stellen, alvorens een deel van de partij bij opbod geveild zal gaan worden om.... inderdaad: de Finse staatskas te spekken, zo heeft de regionale regering van het Finse eiland Åland bekend gemaakt.

Mogelijk gaat het hier om de oudste drinkbare champagne ter wereld. Duikers vonden de flessen de voorbije zomer in een wrak voor de kust van de gemeente Föglö op Åland, dat ligt tussen de kusten van Finland en Zweden. Er kon vooralsnog niet worden vastgesteld om welk schip het gaat en wanneer het verging.

Volgens laboratoriumonderzoek gaat het om champagne van de merken Veuve Clicquot en Juglar, die waarschijnlijk tussen 1805 en 1829 gemaakt werd. Champagne-expert Richard Juhlin mocht al van twee flessen proeven. 'Heerlijk', riep de Zweed uit, die naar eigen zeggen al 7.000 verschillende champagnes proefde.

Mineraliteit

Hier treft u een interessant artikel aan over mineraliteit, zojuist verschenen in Perswijn.

(Wanneer het u niet lukt om het artikel direct te openen, dan moet u het eerst opslaan - rechter muisknop, Doel opslaan als...- en daarna pas openen.)

Guerillawijn

bron: zestz.nl

Tegelijk met punk- oftewel guerrillamedia als Wikileaks en Openleaks - is guerrillafood bezig aan een opmars. Zo verhaalde wijnschrijver Harold Hamersma vorige week in HP|De Tijd van een wijn die door de importeur liefkozend als ‘guerrillawijn’ wordt omschreven.

Hamersma: ‘Deze Bodegas Puelles tinto is namelijk het resultaat van een volstrekt illegale operatie. In plaats van door te draaien of aan een handelaar te verkopen, maakt wijnmaker Jésus Puelles Fernández van zijn surplus aan tempranillo eerst gewoon keurig rioja, stopt dat in een tankauto en rijdt het de grens van de streek over, om het daar zelf als vino de mesa te bottelen. Dan heeft-ie tenminste zicht op wat er met zijn troetelkindjes gebeurt en ontvangt hij toch nog altijd meer dan wanneer het als bulk wordt verkocht.’


Vervolgens constateert Hamersma dat de bewuste guerrillawijn regelrecht in mijn What (not) to eat 2011 zou passen. Immers, in dit stijlboek voor foodtrends doe ik de bewering: ‘food=punk’. Waarmee ik doel op een naar de punk uit de jaren zeventig verwijzend anarchisme onder bijvoorbeeld kleinschalige foodproducenten. Zij ageren vooral tegen de ‘Brusselse’ voedselregelgeving die smaak en traditionele spijsbereidingen om zeep helpt en eetgrootmachten in het zadel houdt. Het antwoord van de anarchoproducenten op dergelijke knellende regelgeving is simpel: Do It Yourself, make your own rules! Niet toevallig precies hetzelfde antwoord als punks destijds formuleerden op de overgereguleerde westerse maatschappij. Met deze mentaliteit is eten dan ook aanbeland in zijn eigen punkperiode, waarbij de illegaliteit niet wordt geschuwd als het erom gaat een optimaal product te creëren zonder enige concessie aan smaak, kwaliteit en/of prijs. De DIY-guerrillawijn van Jésus Puelles Fernández is daarom inderdaad een goed voorbeeld van de huidige punkhouding in food. En lekker, bovendien.

‘Beste’wijnbar

Waar tref je de beste wijnbar in de wereld? Daarover zijn de meningen verdeeld. Maar er zijn proevers die volhouden dat je daarvoor in Moskou moet zijn. Waarom? Omdat er nauwelijks een uitgebreider aanbod van wijnen per glas mogelijk is, vindt de man achter het Amerikaanse wijnblog Vinography. Een paar landen vindt hij mager vertegenwoordigd en de prijzen soms exorbitant. Maar er is keuze en er zijn ongekend veel mogelijkheden. Daarom dus.

I like wine bars. I wish there were more of them around when I was single and had the energy to go out and spend hours on the town with friends. These days I don't get to visit many, thanks to the crazy day job and the little one at home. But if I do end up having a drink after work, chances are, you'll find me at a local San Francisco wine bar, with several glasses in front of me.

Right now, however, the wine bar I want to visit most in the world is in Moscow.

Why? Because I've never seen a wine bar that has a better selection of wines by the glass. Anywhere.

My friend Bert Celce went to Russia recently, and wrote an article about it, but I didn't notice the wine list until my friend Jack who runs the web site Fork and Bottle sent me a note about it being, well, the best wine bar in the Universe.

If you're a wine lover, take a gander at this list, and what you can get by the glass. (I've run the list through Google translate so some of the text on the side is in English). The prices range from moderate ($12 a glass) to pricey ($96 a glass), but the selection of more than 200 wines is purely unbelievable.

Here are a few highlights:

SPARKLING
NV Jacques Selosse Blanc de Blancs "Initial" Brut Champagne, France
2002 Louis Roederer Cristal Champagne, France
1997 Diebolt-Vallois Brut Blanc de Blancs Champagne, France
1991 Philipponnat Sublime Reserve Demi-Sec Champagne, France
2007 Bellavista Franciacorta "Curtefranca", Italy

WHITE
1994 Pascal Bouchard Chablis Grand Cru "Vaudesir", Burgundy, France
2003 Vincent Girardin Corton-Charlemagne Grand Cru Burgundy, France
1996 Domaine Antonin Guyon Meursault Premier Cru "Le Charmes Dessus" Burgundy, France
2001 M. Chapoutier Hermitage Blanc 'Shante-Alouette' Rhone, France
2004 Didier Dagueneau Pouilly-Fume 'Pur Sang', Loire, France
2003 Nicolas Joly Coulee de Serrant, Loire, France
2004 Miani Sauvignon Blanc, Friuli, Italy
2001 Valentini Trebbiano D'Abruzzo, Italy
2000 Benanti Pietramarina, Sicily
2002 Weingut Brundlmayer Riesling 'Alte Reben' Zobinger Heiligenstein, Germany
2001 Giaconda "Nantua les Deux" Chardonnay, Australia

RED
1996 Chateau Beausejour-Becot. St. Emilion, Bordeaux, France
1996 Domaine de L'Eglise Bordeaux, France
2000 Chateau Calon Saint-Emilion, Bordeaux, France
2005 Domaine du Pégaü Châteauneuf-du-Pape "Cuvée Réservée", Rhone, France
2002 Nicolas Potel Clos de Vougeot Grand Cru Burgundy, France
1996 J. Raphet Clos de Vougeot Grand Cru Burgundy, France
1998 Faiveley Corton Clos de Cortons Burgundy, France
2001 J. Grivot Vosne-Romanee Burgundy, France
1992 Chapoutier Hermitage Le Pavillon, Rhone, France
2000 Poggio di Sotto Brunello di Montalcino, Italy
1998 Cerbaiona Brunello di Montalcino, Italy
1999 Feudi di San Gregorio Serpico, Campania, Italy
1994 Ornellaia Masseto, Toscana, Italy
2005 Prunotto Barolo "Bussia," Piedmont, Italy
1998 Masi Amarone della Valpolicella, Compolongo di Torbe, Italy
2000 Masciarelli Montepulciano D'Abruzzo Villa Gemma, Italy
2003 Jermann Pignacolusse, Friuli, Italy
1997 J. Drouhin Pinot Noir "Lauren," Oregon
2003 A. Palacios Les Terrasses, Priorat, Spain
1999 Vina Mayor Secreto Reserva, Ribera del Duero, Spain

I'd call any wine bar that had even half of these wines by-the-glass a world-class destination. Granted, the list is a little weak when it comes to California, Spain, South Africa, Australia, New Zealand, and Austria and Germany. But it's all relative. And yes, paying $55 a glass for a 2005 Prunotto Barolo is a bit excessive. But the point is that you can if you want to.

Actiecomité Bordeaux eist contributie terug

Een actiecomité van wijnboeren in Bordeaux (Le Comité d'action des Vignerons de Bordeaux) eist dat het Comité l'Interprofession des Vins de Bodeaux (CIVB) de verplichte contibutie van de laatste vijf jaar terugbetaalt.

De wijnboeren vinden dat de brancheorganisatie op twee belangrijke punten heeft gefaald: de promotie van bordeauxwijn en de regulering van de markt. Bovendien zouden de wijnboeren geen enkele inspraak hebben in het beleid, terwijl 75% van het budget van het CIVB uit contributiegeld bestaat.

Steeds meer CIVB-leden zijn van mening dat de organisatie niet in hun belang werkt. Omdat er niet naar de wijnboeren wordt geluisterd was het volgens het actiecomité noodzakelijk om naar de rechter te stappen.

Bron: Decanter.com

Wijn kopen via de webcam

Restaurant 't Schulten Hues

Restaurant 't Schulten HuesSterrenrestaurant ’t Schulten Hues in Zutphen heeft als eerste een gastronomische webshop met videoconferencetechniek geopend. Klanten kunnen op afstand, via de webcam, persoonlijk advies krijgen over wijn en delicatessen.

Wijnsites met chatfuncties bestaan al langer, maar online advies via een videoconferentie is nieuw. Volgens directeur Gerband Pot van Crystal Park New Media, het bedrijf dat de benodigde apparatuur en software installeerde, is het nog een experiment. "Het is voor ons ook nieuw", aldus Lisette Geerdink, die de zakelijke klanten voor het restaurant via de webcam te woord gaat staan.

Als het aan Pot ligt, komen er volgend jaar zelfs live webcasts van wijnproeverijen. Deelnemers kunnen dan thuis 'meeproeven'. Zij krijgen vooraf een proefpakket met wijnen, gerechten en ingrediënten opgestuurd.

De webshop van ’t Schulten Hues is onderdeel van een bestaande fysieke winkel. Gaat dat wel werken als de verkoper ook nog klanten in de winkel zelf moet helpen? “Dat is niet anders dan in een normale winkel”, zegt Pot. “Daar moet je soms ook even op je beurt wachten.”

Bron: Sprout.nl

Drakenwijn doet het…

Wie in China geld met wijn wil verdienen doet er slim aan daar etiketten met een Chinese uitstraling op te plakken. Zo blijkt dat wijnen met een drakenschip op het label daar zeer gevraagd zijn. Franse premiers grands crus classés zijn daar al bijna niet meer tegen begrijpelijke prijzen te koop. En nu zitten ook de lager gerangschikten in de lift. Daar zorgen handelaren voor, die die wijnen steeds nadrukkelijker in beeld brengen als een kwalitatieve keuze tegen een redelijke prijs. Maar die is intussen ook al weer verdubbeld als gevolg van de opgewekte vraag. Dat geldt bijvoorbeeld voor de ‘super seconds’, de tweede wijnen van vooraanstaande châteaux uit de Bordelais. Maar ook wijnen als die van Beychevelle, die al zo’n drakenetiket heeft, en Lynch Bages lopen in China buiten verwachting. Verder is in beeld: Cos d’ Estournel. Zelfs voor de (mindere) jaargang 2007 worden exceptionele prijzen gevraagd. Een andere succesvolle verkoopmethode in China is intensief contact met eindverbruikers, waardoor het imago van het leverende château snel kan worden versterkt.

Sloveen wil onderwater wijnkelder bouwen

De mousserende wijn die 6 maanden op de bodem van de Adriatische zee heeft gelegen heet Poseidon. Tuurlijk Poseidon. Want Poseidon zelf zorgt voor de remuage. € 120-130 voor een fles. Nu al wil deze Sloveen een onderwater wijnkelder gaan bouwen.

Wijnaanbod op smaak

Veel Nederlanders genieten regelmatig van een lekker glas wijn. En toch beschouwt maar 30% van de mannen en 17% van de vrouwen zichzelf als ’kenner’. Wat daar dan precies onder wordt verstaan wordt in onderzoeken daarover nooit gepreciseerd. Er zijn ‘kenners’ die nooit verder komen dan de supermarkt. En er zijn wat gevorderde proevers, die op grond van de in cursussen vergaarde kennis denken dat ze ‘kenner’ zijn. Voor de consument in het algemeen kan het vaak moeilijk zijn het gewenste type wijn in het supermarktschap te vinden. Daarom maakt C1000 het kiezen voor klanten makkelijker. Het wijnschap is daar voortaan op smaak ingedeeld. Traditioneel gebeurt dat in die branche op land. Maar dat blijkt niet handig bij het maken van een gerichte keuze. Klanten hebben de keus uit zes categorieën. In rood is dat rond & soepel en vol & krachtig. In wit en rosé hebben klanten keus uit droog & fris of fruitig & zoet.

Vinificatie als vluchtwoord

Wijntaal is anders dan gewoon Nederlands. Wie die gebruikt, leent nogal wat uit het buitenland. Kijk maar eens in de zogeheten ‘wijn-woordenboeken’. Meer dan de helft is importspeak. Laatst keek ik nog eens in ‘Prisma van de wijn’, waarin liefst 2400 begrippen worden ‘verklaard’. Het enige Nederlands dat daarin stond, was in de vertaling van al die termen te vinden. Al die online-dictionaires kunnen me trouwens gestolen worden. Ze staan vol betwistbare uitleg, vertonen vaak beschamende hiaten, of vergeten gemakshalve wijdverbreide begrippen op te nemen. Het ‘gewone’ papieren woordenboek is meestal vollediger. Maar ook daarin ontbreken zaken waarover de samenstellers zich liever niet het hoofd breken. Vraag je waarom niet, dan komt de redactie vaak met een vage smoes die iedere verdere discussie nutteloos maakt. Toch heeft mij er dat niet van weerhouden om in het Gezaghebbend Rebels Woordenboek Van Dale op te zoeken of je het bereiden van wijn nou ‘vinificeren’ moet noemen of ‘vinifiëren’. Nou, probeer het ook daar maar niet. “Vinificatie”, dat hebben ze nog net opgenomen. Maar van het bijbehorende, correcte te achten werkwoord geen spoor. Zelfs de Franse Micro Robert de Poche laat het erbij zitten. Vinifier? Nooit van gehoord.

Vluchten

Veel wijnspecialisten, buiten het geëigende schrijverscircuit, vermijden zorgvuldig te kiezen. Ze vluchten massaal in het woord ‘vinificatie’, want dat wordt niet alarmerend onderlijnd als het uit je toetsenbord springt. Ook in de genoemde prisma houdt de auteur zich daaraan. ‘Vinifiëren’ slaat hij bijna zorgvuldig over. En ook ‘vinificeren’ mag daar niet meedoen. Tik ik die woorden met het nieuwste programma in, dan worden ze rood onderlijnd. Want ze worden daar niet als gangbaar Nederlands (h)erkend. Dus vertrouwen we maar op ons gevoel. Of we zoeken, als we niet door de mand willen vallen, ons heil in imitatie. Want niemand heeft eigenlijk zin om zich bij dat Alwetend Genootschap Onze Taal te laten afschepen met mitsen, maren en hoewels.

Dan toch maar eens m’n licht opsteken bij ‘hèt kenniscentrum voor wijnbouw en vinificatie in Nederland’, Viticonsult in Maastricht. En daar trakteren ze me op scheef Nederlands in de volgende volzin:

“De juiste keuze van de grond hangt heel nauw samen met de wijn(en) die u later wilt gaan VINIFICEREN”. Maar de keuze voor dàt werkwoord is nog geen wetenschappelijk bewijs voor een correcte aanduiding van het ‘wijnbereidingsproces’. Voor wijnjournalisten en verwant schrijversvolk is ‘vinifiëren’ de meest gangbare uitdrukking. Wie ‘vinficeren’ gebruikt, of dat nou een Hoogmogende is of een adviseur die zichzelf in dat mistige beroep heeft getild, wordt in hun ogen niet voor vol aangezien. Steek dus maar in je zak Viticonsult, Wijnadviesbureau Beurskens en De Weinschenker.

Tegemoet

Ik ben ook nog even bij Wielhouwer Wijnadvies langs geweest. Daar laten ze zich niet over deze kwestie uit. Maar we stuitten er wel op een zin die treffend weergeeft waarom menige taalbarbaar niet eens meer in de gaten heeft waar het fout gaat en het zelf maar bij sms-geloei houdt:

“Na het bezoek aan ONZE website hoop IK u TEGEMOET te zien BIJ EEN VAN DE DIENSTEN die Wielhouwer Wijnadvies aanbiedt”.

Nou nee, laat deze keer maar zitten

EuroCave Professional December Sale

Klik hier voor de actiepagina

Klik hier voor de actiepagina

Wijnig cadeautje

Als je nou toch miljardair bent, kan er wel een wijnig cadeautje voor je 20-jarige zoon af. En zo werd de nazaat van een Chinese magnaat (vermoedelijk in scheepsbouw) eigenaar van Château Chenu-Lafitte in de Côtes de Bourg. Lees wat Decanter achterhaalde.

A Chinese billionaire, together with a group of investors, has bought a Bordeaux estate called Chateau Chenu Lafitte, in Cotes de Bourg, as a gift for his son.

One of the minority shareholders, Guolong Yin, has been running the estate since April 2010, when the purchase was complete - although negotiations began over three years ago. The identity of the main purchaser has not been revealed, although it is understood that he is a shipping tycoon based in China and his son – now the owner of Chenu Lafitte – is 20 years old, studies economics and politics in London, and is behind a chain of clothing stores across the UK.

Chenu Lafitte is a name that has been dormant for a number of years, owned by Philippe Darricarrère of Chateau Mille Secousses, also in Bourg. It was Darricarrère who sold the name, along with the vines and the 18th century chateau that had been his family home, to the group of Chinese investors. He has kept 42 hectares of vines for Chateau Mille Secousses.

‘Chenu Lafitte was an old name that we had the rights to use, and it made sense to sell it when financial difficulties forced us to break up our estate,.’ Darricarrère told decanter.com. ‘But I am happy that the new owners are investing in the property, and relations are very good between us. My son continues to work across both properties every day, and I visit them several times a week.’

The name Chenu Lafitte indicates that a similar impetus may have been at work as with the first Bordeaux estate bought by a Chinese company, Chateau Latour Laguens. This AOC Bordeaux property was bought in 2008 by Longhai International, and suggests that an association (in name only) with prestigious First Growth properties is a key attraction. Yin told local newspaper Sud Ouest this week that his objective is to sell the wine in China, and that he has chosen to put AOC Bordeaux on the label, rather than the less well known AOC Cotes de Bourg.

‘I believe it was the location of the estate, next to the Dordogne river, and its wonderful old park and building, that first attracted them,’ says Darricarrère, ‘and I know they are hoping to develop wine tourism on the estate. But of course this is also a wonderful brand name.’

Dure Bourgognes

Chinezen maken de prijzen in Bordeaux. Bij de bekendste châteaux zijn die als een komeet omhoog geschoten. Een paar recente noteringen: Latour 600 euro, d'Yquem 540 euro, Cheval Blanc 700 euro. Maar hoe zit het in de Bourgogne? Daarover geeft onze Belgische collega Herwig Van Hove actuele informatie in het Belgische tijdschrift Knack. Herwig vat de ontwikkelingen als volgt samen:

“Voor witte Bourgogne is 2009 naar verluidt een groot jaar, voor rood was het iets te fris. Voor wijnen uit de supermarkt, meestal van het generische type, zal de klassering van Bourgogne-wijnen niet zoveel belang hebben, toch is het nuttig om er even nader op in te gaan.

Terwijl in Bordeaux de klassering per château verloopt en dan nog gebaseerd is op de flessenprijs op de internationale markt, verloopt de klassering in Bourgogne (Côte d’Or) via de appellations. Toen het AOC-systeem in 1936 in Bourgogne werd ingevoerd, onderscheidde men 400 appellations. In een hiërarchie van grand cru, premier cru, gemeente-benamingen en tenslotte streeknamen.

Grands crus

De 11.000 hectare van de Côte d’Or zijn verspreid over 27 gemeenten. Het gebied telt 375 premiers crus en 32 grands crus (1% van het geheel); twee derde van de wijngaarden valt onder de generische regionale appellation ‘Bourgogne’. De grands crus zijn de duurste wijnen, met als vaandeldrager Romanée Conti die in het jaar 2005 voor 2000 à 3000 euro per fles over de toonbank ging. La Tâche, Musigny en Richebourg vormen het volgende trio, met prijzen van 600 tot 1300 per fles. In de prijsvork 60 tot 500 euro zitten: Romanée-Saint-Vivant, Chambertin-Clos de Bèze, Le Chambertin, Griotte-Chambertin, Grands-Echézeaux, Les Amoureuses (een premier van Chambolle-Musigny), Bonnes-Mares en Mazis-Chambertin. En dan is er nog een vierde groep, met prijzen van 60 tot 40 euro: Clos St-Denis, Chapelle-Chambertin, Latricières-Chambertin, Ruchottes-Chambertin, Clos de la Roche, Charmes-Chambertin., Echézeaux, Clos–St-Jacques (nog een premier van Gevrey-Chambertin).
Van de meer bereikbare gemeentebenamingen is Vosne-Romanée de duurste, gevolgd door Chambolle-Musigny, Gevrey-Chambertin en Morey-Saint-Denis.
In deze prijslijstjes staat de appellation Côte de Nuits dus ver vooraan, zowel in de premiers als in de gemeente-benamingen. Als men er dan nog de betere wijnboeren bijneemt - zoals Leroy, Dugat, Mortet, Ponsot of Trapet kan er niets misgaan - maar er zal wel veel geld van plaats wisselen. In de wijnrekken van onze supermarkten komen deze peperdure wijnen niet voor”.

Geproefd

Vervolgens geeft Herwig enkele proefnotities van Bourgognes die in België en in onze grensstreken wèl in supers te krijgen zijn, onder de 9 euro.

• Bourgogne 2009. Kleine gele nuance in de kleur. Dunne, puntige neus. De smaak is gedomineerd door een simpel zuur accent. Geen gastronomische mogelijkheden. Carrefour: 6,25 euro.
• Bourgogne 2009, Louis Latour. Erg bleke kleur. Ingehouden neus in het fruitregister die mooi openkomt na opschudden. Goede, evenwichtige, universele smaak. Moet passen bij het grote viswerk, zoals tarbot in de oven. Delhaize: 8,99 euro.
• Bourgogne Aligoté 2009. Bleke kleur en een neus van simpel fruit. De smaak is gedomineerd door zuur. Geen gastronomische mogelijkheden. Carrefour: 6,29 euro.
• Bourgogne 2009, Albert Bichot. Bleke, frisse kleur met een kleine gele nuance. Ruime neus die verdiept na opschudden. De smaak is rond en vol met veel karakter. Goede wijn die kan passen bij in de oven gebraden vis. Colruyt: 6,29 euro.
• Viré-Clessé 2009. Gele nuance in de kleur maar ook een statige neus. Eerder exotisch dan fris. De smaak is rond, vol en evenwichtig. Goede wijn voor bij het grote viswerk. Delhaize: 6,49 euro.
• Petit Chablis 2009. Bleke kleur maar een goede chardonnayneus, puntig zuiver en met een exotische toets. De smaak is mooi droog en evenwichtig. Moet passen bij oesters. Colruyt: 4,59 euro.

De wijnen met gastronomische mogelijkheden passen ook bij kaas na de maaltijd, omdat ze mooi droog zijn en geen hout hebben gehad.

Nederlands mousserende wijn heet sprankel volgens Perswijn

De zoektocht van Perswijn naar een naam voor mousserende wijn van Nederlandse bodem is klaar. Het is sprankel geworden.

De zoektocht was op touw gezet door wijntijdschrift Perswijn. Immers: Frankrijk kent de omschrijving crémant voor mousserende wijnen afkomstig uit streken buiten de Champagne.

Italië heeft Frizzante of Spumante, Spanje Cava, Duitsland Sekt en Zuid- Afrika Vonkelwyn.
Perswijn riep daarom lezers op een originele, generieke naam te bedenken voor in Nederland geproduceerde, mousserende wijn. "Daarop kwam een overweldigend aantal reacties binnen", aldus een woordvoerder.

"Zowel per mail als per post werden een hoop goede en geschikte suggesties, en een minstens even groot aantal slechte en ongeschikte inzendingen ontvangen."

De winnende naam sprankel werd door vijf deelnemers ingezonden en kreeg de volgende toelichtingen: 'Sprankel is een korte en simpele afleiding van het werkwoord sprankelen', 'Het woord heeft slechts acht letters en is makkelijk af te drukken op het etiket', 'De naam is origineel en blijft goed in je hoofd hangen' en 'Sprankel klinkt aantrekkelijk en past bij een product dat de consument direct moet associëren met termen als mousserend, tintelend, twinkelend, glitterend, et cetera'.

Uit de vijf deelnemers die het woord inzonden is een winnaar geloot: Bart van ’t Ende. Hij krijgt nu vijf jaar lang jaarlijks twaalf flessen sprankel. De andere vier inzenders krijgen de tweede prijs: twee jaar lang jaarlijks zes flessen sprankel.

De flessen worden ter beschikking gesteld door VitiConsult, het kenniscentrum voor wijnbouw en vinificatie in Nederland.

Alle inzendingen werden door een jury beoordeeld op originaliteit en toepasbaarheid. De jury bestond uit Ronald de Groot, hoofdredacteur en uitgever van Perswijn, René van Druenen van Viticonsult en wijnjournalist Hubrecht Duijker.

Vijf beste Champagnes

Wat is de lekkerste Champagne? Sjoerd en Ronald de Groot proefden zich een weg door een kelder vol Champagne en kwamen uiteindelijk tot een lijstje van vijf toppers.

1. Mailly, Extra Brut Grand Cru
   Tamis/Vino Via, 9 
2. Mailly Brut Réserve
   Tamis/Vino Via, 9 
3. R&L Legras, Grand Cru Blanc de Blancs
   Gastrovino, € 35,? 
4. Pol Roger, Pure Brut Nature
   Ned. Wijnkring, € 42,50/Verbunt, 9 
5. Agrapart, Terroirs Grand Cru Blanc de Blancs
   Les Généreux, € 35,50

Verkoopprijzen en prijsindicaties

Voor zijn proeverijen krijgt Perswijn wijnen toegezonden van vele tientallen importeurs. Om onze lezers meer duidelijkheid te verschaffen delen wij ze in twee groepen in:

A. Importeurs die (ook) rechtstreeks aan particulieren leveren. Bij hun wijnen vermelden wij de (advies)-consumentenprijs (inclusief btw, tenzij anders vermeld).

B. Importeurs die zich richten op tussenhandel en horeca, maar niet rechtstreeks aan particulieren leveren. Bij hun wijnen geven we een indicatie van de geschatte consumentenprijs door middel van een cijfer. Voor verkooppunten in uw omgeving kunt u het beste de betrokken importeur raadplegen.

• 1 wijnen t/m € 4,00
• 2 wijnen van € 4,00 tot € 5,00
• 3 wijnen van € 5,00 tot € 7,50
• 4 wijnen van € 7,50 tot € 10,00
• 5 wijnen van € 10,00 tot € 12,50
• 6 wijnen van € 12,50 tot € 15,00
• 7 wijnen van € 15,00 tot € 20,00
• 8 wijnen van € 20,00 tot € 30,00
• 9 wijnen van € 30,00 en meer

Wijnetiquette

We horen er in ons land niet zo vaak over. Maar wijn-etiquette bestaat, ook al hebben we er nog geen actueel boekwerk over zien verschijnen. En let wel: wijn-etiquette is iets anders dan wijn-ritueel. Onder dat laatste verstaan we doorgaans de hocus-pocus die bij het in- of overschenken van wijn vaak wordt uitgehaald en eerder gericht is op aandacht dan op nut. Maar wijnetiquette omvat een aantal regels die meer op de praktische omgang met wijn en de hoffelijkheid daarbinnen zijn afgestemd. Een aardig voorbeeld daarvan kwamen we tegen op de Amerikaans website van dr. Vino. Hij kreeg de vraag voorgelegd: Wat doe je als gastheer als een gast een bijzondere fles meebrengt, vraagt om die wijn uit te schenken en bij het drinken niet in de gaten heeft dat-ie kurk heeft?


Lees hoe dr. Vino dit denkt op te lossen.

Question:
Would love to start a conversation on wine etiquette. What do you do when a guest brings a wine to dinner telling you it is special large format bottle, given by friends, saved for the occassion? Although I didn’t mind pouring the wine (quite different from what I would usually pair with the meal), the wine was corked and my husband and I seemed to be the only ones who noticed. Can I point out that it is corked and suggest that we open my wine, or do I have to grin and bear it?

Answer:
This could easily descend into a lose-lose situation, as Laurie depicts: either the hosts stoically endure bad wine or the guest is possibly offended that the special wine somehow doesn’t pass muster.

However, I see two ways out. You could seize the opportunity as a “teachable moment” to talk about cork, the bark of quercus suber, and 2,4,6-trichloroanisole (TCA), the cause of cork taint. Or, more discretely, bring out another set of glasses and pour another wine for whoever was interested in making a side-by-side comparison of two wines. Then you could enjoy the untainted wine while not overtly dumping out the corked wine. This seems especially acceptable at Thanksgiving when there are presumably multiple bottles open for the big feast (but certainly can be done at other times too since few guests would object to trying more wines).

Fransen willen volgend jaar bijna 11.000 ha wijngaarden met subsidie rooien

FranceAgriMer heeft 2.688 dossiers ontvangen waarin een verzoek tot rooien wordt ingediend. Samen zijn ze goed voor 10.810 hectare Franse wijngaarden. 71 % daarvan (7626 ha) ligt binnen de regio Languedoc-Roussillon. Vergeleken met de vorige rooicampagne is er sprake van een daling van de aanvragen (n oppervlakte) met 27 procent.

Van de huidige aanvragen heeft 74% betrekking op een totaal rooien van bedrijven. Half november wordt beslist welke verzoeken ingewilligd worden en welke niet. Voor subsidiëring ervan in het campagnejaar 2010-2011 is een bedrag van 2€ 76 miljoen beschikbaar voor de hele EU. Bij overschrijding daarvan worden de tekorten uniform verdeeld over de betrokken lidstaten. In dat geval wordt niet de subsidie per hectare verlaagd, maar wordt er gewerkt volgens prioriteiten. Voorrang krijgen bedrijven die er helemaal mee stoppen, boeren van ouder dan 55 jaar en bedrijven waarvan een rooiverzoek tijdens de campagne 2009-2010 om budgettaire redenen werd geweigerd. Verder geldt dat wie het eerst kwam het eerst maalt.

bron: slijtersvakblad

Nog geen regels voor wijnetiket

Op etiketten en verpakkingen van voedingsmiddelen komt de energiewaarde en een reeks ingrediënten te staan. Ook moet bij bepaalde vleessoorten ( schapen, varkens, pluimvee) het land van herkomst worden vermeld.

De Europese Commissie presenteerde deze wetsvoorstellen tijdens de Raad van ministers voor Werkgelegenheid, Sociaal Beleid, Volksgezondheid en Consumentenzaken.

De 27 lidstaten van de Europese Unie hebben de conceptvoorstellen daarover goedgekeurd. Wijn en bier vallen voorlopig nog buiten de etiketteringsregel. De Commissie zoekt nog uit of dit terecht is, meldt onze Brusselse correspondent.

Een van de speerpunten uit het wetsvoorstel is dat etiketten de energiewaarden en de hoeveelheden vet, verzadigde vetten, eiwit, suiker en zout vermelden. Hiervan moet de hoeveelheid worden aangegeven per 100 gram, 100 milliliter, of als percentage van de dagelijkse aanbevolen hoeveelheid.

Fabrikanten mogen er ook voor kiezen deze verplichte informatie op een andere manier op hun verpakking te vermelden. Voorwaarde is wel dat het begrijpelijk en leesbaar is en ze hiermee niet de consument misleiden. De informatie over de ingrediënten moet in één blok op de verpakking staan.

Drie jaar na het invoeren van deze regels gaat de Commissie onderzoeken of zij die ook kan toepassen op andere producten. Voor melk, producten waarin melk of vlees als ingrediënt is verwerkt en voor onbewerkte voedingsproducten die voor meer dan 50% uit één agrarisch product bestaan, kunnen er dan vergelijkbare regels komen.

Japanse wijn nu in Nederland!

Edwin Raben van Edwines brengt unieke wijn naar Nederland.
Een uniek Japanse wijn, geen rijstwijn en aldus van druiven gemaakt, is nu beschikbaar voor Nederland. Edwin Raben introduceert deze bijzonderheid. Daarmee is het de eerste Japanse wijn die in Nederland verkrijgbaar is.

Koshu Yamanashi Shizen, Cuvée Denis Dubourdieu
Edwines is er trots op als eerste in Nederland deze Japanse kwaliteitswijn te mogen voeren. De wijn wordt gemaakt sinds 2004 onder toezicht en begeleiding van de Bordelaise oenoloog Denis Dubourdieu door Asagiri Wine Company. De gaarden liggen op het hoofdeiland nabij Yamanashi in het district Katsunuma ten noorden van de vulkaan Fuji.

Uniek druivenras
Koshu is het druivenras, welke een roze kleur (als gewurztraminer) bezit, die eeuwen geleden vanuit Europa via de Zijderoute naar China kwam. Sinds de 8e eeuw groeit de Koshu in Japan en behoort het tot de echte familie der wijnstokken (Vitis Vinifera). Vandaag de dag treft men de Koshu alleen nog in Japan aan. De wijn wordt gesnoeid in pergolavorm. De trossen hangen daardoor hoog onder het bladerdek zodat ze snel door de koele wind kunnen drogen na de regen. Door de Moessonregens is het hier namelijk vochtig en heerst er rottingsgevaar. Door de afwatering en hellingen is Katsunuma een der beste wijnbouwdistricten van de Yamanashi en daarmee van Japan.

Shizen = Natuur
Shizen betekent “natuur, natuurlijk” en er is aan het sap voor de gisting geen suiker toegevoegd (chaptaliseren) om het alcohol te verhogen. Het heeft aldus maar 10% Vol. alcohol. Hetgeen een heerlijk lichte en verfrissende wijn oplevert. Traditionele Koshu is vaak gemaakt als een zoete wijn om het bittere te maskeren. Bij deze wijn wordt  het sap zo min mogelijk met de schillen in contact gehouden. Bovendien blijft de appelzuur-melkzuur omzetting achterwege om de wijn zo fris mogelijk te houden. De vergisting is op een zeer lage temperatuur en de wijn rijpt op eigen bezinksel op roestvrijstaal.

Pure vederlichte delicaatheid
De kleur is bleek met wat groene reflexen. De geur zeer verfrissend en zuiver. Zeer pure en aromatische tonen van grapefruit, yuzu (groene Japanse limoen), peer en passievrucht. Licht en zuiver. Op het palet is het eveneens een delicate en vederlichte wijn met aroma’s van citrus, peer en exotisch fruit ondersteund met knisperende frisheid. Met 10% Vol. is het toch een volle wijn met goede smaakvoortduring en een geheel eigen stijl. De finale is delicaat, aromatisch, verfrissend en met een mooie lengte en opwekkend bittertje.  Een zeer bijzondere en unieke wijn gemaakt van de originele Japanse Koshu druif.

Meer informatie via www.edwines.com

Robots met siliconen voetjes, een unieke uitvinding voor de portindustrie

In Portugal, het enige land waar Port gemaakt mag worden, heeft de uitvinding van ‘robotic lagares’ door Graham’s een serieuze bijdrage geleverd aan de portindustrie.
Van oudsher worden de druiven voor het maken vanport met de voeten getreden. Voor dit enorm    arbeidsintensieve proces zijn in de Douro, de streek waar port geproduceerd wordt, steeds minder   mensen beschikbaar. Het treden is echter een zeer belangrijk onderdeel in het proces van port maken.  Met het oog op de toekomst en uiteindelijk het behoud van de portindustrie, heeft Graham’s  - een van de grote portmerken - een unieke machine ontwikkeld: de ‘robotic lagar’. Het is dit jaar tien jaar geleden dat de eerste ‘robotic lageres’ ter wereld door Graham’s in gebruik werden genomen. De granieten bakken waarin de druiven van oudsher werden getreden, zijn vervangen door RVS en de temperatuur is beheersbaar. De lagares zijn kantelbaar, zodat na afloop de schillen en de pitjes er niet met de hand uitgeschept hoeven te worden. Maar het belangrijkste zijn de vele siliconen voetjes onderaan de grote platen, die dezelfde druk geven als de menselijke voet en waarvan de temperatuur met de computer geregeld kan worden. Dezelfde computer regelt ook het ritme waarmee de platen de druiven treden en zo blijft dankzij een bijzondere innovatie de kwaliteit van port gewaarborgd. 

Port wordt op een andere manier gemaakt dan gewone rode wijn. De druiven, die door de steile hellingen met de hand worden geplukt, komen terecht in ‘lagares’. Dit zijn grote open bakken van graniet of cement, die ongeveer 70 cm hoog zijn. Van oudsher werden de druiven hierin met de voeten getreden. Een enorm arbeidsintensief en vermoeiend gebeuren, want na een zware plukdag moesten de plukkers ’s avonds de druiven ook nog treden. Arm in arm in een bepaald ritme door de druivenmassa. Dit is niet alleen om de druiven te persen, maar ook om de schillen en de pitjes steeds weer onder te dompelen, waardoor in korte tijd zoveel mogelijk kleur en extract uit de druiven verkregen wordt. Het treden gebeurt door mensenvoeten omdat op deze manier de pitjes in de druiven, die bittere tonen aan de wijn zouden kunnen geven, niet kapot gaan.

Graham’s, de uitvinder van de ‘robotic lagares’ is één van de grote merken in port en is in kwaliteit en reputatie vergelijkbaar met de grote namen in de Champagne. Een huis ook met een lange historie en dat nog steeds een volledig familiebedrijf is. Al bijna 200 jaar wordt Graham’s Port gemaakt door slechts twee families, de Grahams en de Symingtons.

Wijn als geneesmiddel

Wijn komt weer eens in beeld als geneesmiddel. Deze keer opnieuw tegen Alzheimer. Wat de ene groep wetenschappers als het begin van een ‘doorbraak’ in de bestrijding van deze hersenaandoening beschouwt, kraakt de andere weer af. Niettemin blijven de bekritiseerden overtuigd van hun gelijk. Ze beweren het volgende:
Chemische stofjes in rode wijn, geelwortel en het huidje van de appel kunnen Alzheimer tegengaan. Stofjes in Franse frietjes, uitlaatgassen en sigarettenrook dragen op hun beurt bij aan de ontwikkeling van Alzheimer. De omstreden uitspraken verschijnen toegelicht in het wetenschappelijke tijdschrift Journal of Neurochemistry.

Volgens de wetenschappers is een groep chemicaliën – type-2 alkenen genoemd – verantwoordelijk voor het ontwikkelen van Alzheimer. De stofjes komen namelijk veelvuldig voor in de omgeving en het brein van Alzheimerpatiënten. Onderzoeker Richard LoPachin en zijn team hebben al een medicijn ontwikkeld dat – in ieder geval in petrischaaltjes – alkenen opslurpt en zenuwcellen beschermt.

De aanname dat alkenen de drijvende kracht achter Alzheimer zijn, is een radicale gedachte. “Iemand anders zou misschien zeggen dat ik gek ben,” meent LoPachin. “We weten dat mensen voortdurend aan type-2 alkenen worden blootgesteld, maar niemand heeft ooit de mogelijkheid overwogen dat type-2 alkenen in de omgeving betrokken kunnen zijn bij Alzheimer. Het is een heel nieuwe theorie.”

Uit eerdere onderzoeken bleek al dat wie aan Alzheimer lijdt in het brein type-2 alkenen produceert. Chemicaliën uit de groep met alkenen komen bovendien voor in uitlaatgassen, sigarettenrook, industriële gebieden en zelfs in friet. LoPachin redeneert dat Alzheimerpatiënten simpelweg aan teveel chemicaliën worden blootgesteld. Wanneer hun brein ze al aanmaakt en ze dan ook nog eens in aanraking komen met alkenen in hun omgeving, wordt de ontwikkeling en voortgang van de ziekte versneld.

Als LoPachin gelijk heeft, is de oplossing vrij eenvoudig: alkenen verwijderen. En daar werkt de wetenschapper hard aan. Want het verwijderen van alkenen zou niet alleen Alzheimer, maar ook de ziekte van Parkinson, schade aan het ruggenmerg en beroertes tegengaan. LoPachin en zijn team gingen er mee aan de slag en namen de chemische stofjes uit druiven, geelwortel en het appelhuidje. Deze stofjes hebben allemaal een vergelijkbare chemische structuur, maar worden niet gemakkelijk door het lichaam opgenomen. Bovendien zijn de stofjes in grote hoeveelheden giftig.

De onderzoekers hebben daar wat op bedacht: ze gebruikten de chemische stofjes om een nieuwe stof te maken: 2-ACP. De eerste studies zijn veelbelovend. Het goedje slurpt alkenen op en beschermt de zenuwcellen.

Tegelijkertijd is er ook reden tot zorg: als LoPachin gelijk heeft en Alzheimer een impuls krijgt door allerlei chemische stofjes die in de lucht zitten, zal het aantal gevallen rap toenemen. Expert D. Allan Butterfield maakt zich daar geen zorgen over. Hij is niet overtuigd dat Alzheimer door alkenen wordt veroorzaakt of versneld. “Er is geen bewijs dat de alkenen Alzheimer veroorzaken.” Ook over de behandeling die LoPachin voorstelt, heeft hij twijfels. “Als je de concentratie van moleculen, zoals curcumine in geelwortel, langzaamaan vergroot dan heeft dat altijd voordelen. Maar op een bepaald punt is er een duidelijk afname te zien en gaat de curcumine schade aanbrengen. Het therapeutische en schadelijke niveau zijn niet zo ver van elkaar verwijderd. Men moet heel, heel voorzichtig zijn.”

LoPachin laat zich niet uit het veld slaan en is optimistisch. Hij benadrukt dat er nog wel veel onderzoek moet worden gedaan. Ook de experimenten – eerst op dieren en daarna op mensen – nemen nog een aantal jaren in beslag. Niettemin kan dit wel eens een doorbraak worden.

Hybride druiven in polderland populair

Geven hybride druiven wel de kwaliteitswijn waarnaar ons Wijngaardeniersgilde streeft? In ons land zijn ze uiterst populair. Hybride druiven zijn er al sinds 1860, toen de phyloxera-plaag de Europese wijnproductie had verwoest. Nadat ze aanvankelijk heel Europa veroverden zijn ze inmiddels in Europa weer grotendeels verdwenen. Alleen in de koele gebieden van Noord-Oost-Amerika en in Canada blijven ze nog een rol van betekenis spelen. En nu dus ook in polderland.

Toen aan de Amerikaanse westkust de druifluis-plaag ontstond, experimenteerden druiventelers met kruisbestuiving tussen Amerikaanse wijnstokken en de Europese Vitis vinifera om zo een resistent gewas te krijgen. Dat was geen gemakkelijke taak. Zo liep het aanvankelijk mis met kruisingen tussen edele Europese variëteiten zoals cabernet en chardonnay en Amerikaanse resistente wijnstokken. Daarentegen werden kruisingen met minder bekende rassen, van oudsher gewaardeerd om hun groeikracht, kleur en opbrengst, wel een succes. Voorbeelden daarvan: aramon, alicante, clairette, en folle blanche. Het resultaat was dat de hybride de negatieve smaakinvloed van de Amerikaanse rassen erfde. Bovendien werd er gekruist met de minder aantrekkelijke vinifera-variëteiten. Maar een andere keus was er voor wijnboeren niet. De zoektocht naar acceptabele hybriden heeft veel inspanning en kapitaal gekost. Honderden mensen van verschillend niveau hebben er zich aan gewaagd.

Albert Seibel was een Franse arts die werd geboren in de Ardèche in 1844. Hij stichtte een school om nieuwe technieken aan te leren. En in 1895 geproduceerde zijn bedrijf meer dan 16.000 nieuwe hybriden, met bijna 500 variëteiten die vervolgens commercieel werden geteeld. Zijn ‘creaties’ staan bekend als Seibel-druiven, maar zijn tevens bekend geworden onder namen als: aurore, chancellor, chelois en vidal blanc. Seibel-druiven werden tijdens de vijftiger jaren op grote schaal in Frankrijk aangeplant. Maar de Franse wetgeving beperkt het gebruik , omdat ze geen al te beste wijn leveren. De druiven worden wel nog vaak gebruikt bij het mengen van ondermeer commerciële massawijnen in New Zeeland, Engeland en Canada.

Vader en zoon, Francois en Maurice Baco woonden en werkten net ten zuiden van Bordeaux. Hun inspanningen waren gericht op wijnproductie van druiven die superieur waren aan de toentertijd populaire Amerikaanse hybride: Noah. Die werd door heel Frankrijk intensief aangeplant door wanhopige wijnboeren die veel schade van de druifluis hadden ondervonden en hun wijngaarden tevens wilden beschermen tegen de zogeheten zwarte rot. Zij creëerden de baco blanc, picpoul de pays en totmur.

De familie Seyve ontwikkelde in dezelfde periode in de Midi een variëteit die bestand was tegen een langdurig heet groeiseizoen. Zij maakte de chambourcin, villard en roucaneuf.

Zodra de Fransen het enten hadden ontdekt en in staat waren om weer hun eeuwenoude traditionele rassen aan te planten, vaardigde de regering wetten uit die de verdere aanplant van hybriden verboden. Zodra oude hybride-wijnstokken moesten worden vervangen, kwamen er weer vinifera-planten voor in de plaats.
Tegenwoordig vind je nog maar heel weinig Franse wijngaarden met hybride druivenrassen. In de Loire-vallei kom je nog chambourcin tegen, een populaire kruising voor rode "vin ordinaire". En in de Gascogne wordt voor de Armagnac-productie nog  Baco blanc gebruikt.

Ook het EU-beleid is er op gericht om de hybriden in de nieuwe EU-landen te vervangen door Vitis vinifera-variëteiten. En tòch worden in Nederland volop hybriden aangeplant. “Omdat het biologische wijnbouw gemakkelijker maakt’, hoorden we wijnspecialisten zeggen. Maar het is nog maar de vraag of hybriden het antwoord zijn op de behoefte aan een meer ecologische wijnbouw. Het is wel een gemakkelijke weg. En beslist de goedkoopste. Maar of die wijn straks op de internationale markt kwalitatief voldoende concurrentie-vermogen heeft, moeten we afwachten.

De zoektocht naar betere hybriden duurt nog altijd voort. Maar zelfs de meest succesvolle kruisingen borduren door op het werk van Seibel. Kijk maar eens naar de stamboom van bijvoorbeeld de in Nederland veel aangeplante Solaris. Dat er op deze manier een nieuwe kruising gevonden wordt die wel kwaliteitswijn geeft, is niet geloofwaardig. Vergeet niet dat Seibel meer dan 16.000 nieuwe hybriden produceerde. En waar zijn ze gebleven?

(Bron: Geurt van Rennes, Runkster Höfke Hasselt)

Christie’s Hong Kong auction takes in £6.6m

Christie’s latest Hong Kong wine auction, held 26 and 27 November, has fetched £6,601,526 – capping off the auction house's Asia wine department's best year ever in the region.

The Finest & Rarest Wine Sale at the Hong Kong Convention & Exhibition Centre sold 90% of the 600 lots at 96% of value.
This contributes to the 2010 total of £14m – which Charles Curtis MW, new head of wine sales for Asia, said was the Asia department’s best yet.
Christie’s resumed wine sales in Hong Kong in 2009 after a hiatus of several years.

The average lot value of £11,657 was also a new high.
In addition to numerous lots of first growth Bordeaux, many from 1982, and some top-tier Burgundy, the sale featured a superlot of Krug comprising 144 bottles from the 1980s and 1990s, including Clos du Mesnil, Clos d’Ambonnay and Grande Cuvée, direct from Krug.

Along with first class plane tickets to France and a tour and tasting at Krug, this was bought by a private client in China for £99,120. Another of the sale’s headliners – 12 bottles of Château Palmer 1961, direct from Bordeaux - sold for £59,472.

‘The sale demonstrated the continued strength of the great first growth Bordeaux and indicated a new interest in large-format bottles and in older vintages,’ said Curtis.
‘Burgundy values were also strong, particularly for Henri Jayer and Domaine de la Romanée-Conti.’
A lot of the former - six bottles of Echézeaux 1978 – was bought for £61,454, while 12 bottles of DRC La Tâche 1990 went for £77,314. Both were well over their estimates.

Two 12 bottle-lots of Château Lafite-Rothschild 1982 sold for £64,428 and £58,896, respectively.
Christie’s next Hong Kong auction will take place on 4 and 5 March 2011.

Nieuw classificatiesysteem Saint-Émilion

Het Franse staatswijninstituut INAO heeft, na vier jaar juridische strijd, eindelijk het nieuwe classificatiesysteem voor de Saint-Émilion goedgekeurd. Vanaf de oogst van 2012 zal dit systeem van kracht gaan.

Het classificatiesysteem is de enige ter wereld die om de tien jaar wordt herzien. De chateaux worden gerangschikt naar kwaliteit, waarbij gelet wordt op aspecten als technische voorzieningen, hygiëne en de reputatie van het wijnhuis. Om beoordeeld te worden dienen de wijnhuizen een financiele bijdrage te betalen die hoger zal zijn dan het gebruikelijke bedrag van €1500.
Er zijn momenteel 72 geclassificeerde domeinen (880 hectare). Dit is 16% van de totale oppervlakte wijngaarden van Saint-Emilion (5.500 hectare).

Bron: Decanter.com

Wie de bubbels ècht heeft uitgevonden

Frans Bubbelonië rond Epernay kan wel inpakken met dat verhaal over Dom Perignon, de monnik die met frisse tegenzin als eerste en enige de bubbels in vergist druivenap zou hebben uitgevonden. Dat is naar Britse opvattingen een verzinsel dat bij de arrogantie van de champagne-Galliërs hoort, die daarmee hun vermeende onaantastbaarheid in stand willen houden. Als ook maar iemand het waagt om buiten deze miljardairs-enclave ‘methode champenoise’ op een etiket te zetten, doet de Benedictijner pater hem met posthume terugwerkende kracht alsnog in de bubbelban. Meeliften op het ‘prestige’ van deze overvragende bruis-magnaten lukt zelfs de slimste wetsontduiker niet. De bubbelpolitie in de krijt-rijkste streek van het land is er alerter dan de boevenvangers in Parijs.

Best mogelijk, zeggen de Britten, maar de eer van die uitvinding komt óns en niemand anders toe. Want in 1662 maakte de Engelse wetenschapper Christopher Merrett bij de Royal Society schriftelijk bekend dat het toevoegen van een flinke hoeveelheid suiker of melasse Franse wijn ‘sparkling’ maakt. Dat is zo´n 30 jaar eerder dan de hoogeerwaarde Fransman z´n vondst deed. De Britse ‘claim’ is eens te meer van betekenis, nu zuid-Engeland bubbelwijnen voortbrengt die in competities hoog scoren. Franse champagnehuizen voelen zich daardoor al zó bedreigd dat ze daar grond hebben aangekocht om eigen activiteiten te ontwikkelen. Die bodem heeft dezelfde eigenschappen als die in de champagne-streek, maar heeft bovendien het voordeel aan een mild zeeklimaat onderhevig te zijn. Op flessen die daar dan vandaan komen zou daarom moeten staan: “Merrett method’’,vindt Roy Cadman, president van English Wine Society. Hij vindt dat de Fransen te lang hebben neergekeken op wat ze bij de buren over het Kanaal als ‘petits mousseux’ beschouwden. Dat blijken nu wijnen van ´wereldklasse´ te zijn, dankzij het opschuiven van klimaatzones en de toegenomen vaardigheden bij wijnmakers.

De Daily Mail heeft eerder uitgelegd waarom Merret uit het vergeetboek moet komen en de hoogste bubbel-eer toekomt.

 Champagne is the most quintessentially French drink, and the pride of a whole nation.

But there could be consternation across the Channel after a claim that champagne was invented by an Englishman.

Born in 1614, self-taught West Country scientist Christopher Merrett came from an area better known for producing cider.

However, records show he devised two techniques that were fundamental to making champagne decades before Benedictine monk Dom Perignon, who is usually associated with the invention of the ultimate luxury drink.

He used techniques from the cider industry to control the second fermentation which makes wine fizzy and - crucially - invented the stronger glass needed to prevent the bottle exploding.

Merrett, also spelled Merret, gave a paper to the Royal Society in 1662 describing how adding 'vast quantities of sugar and molasses' to French wine made it taste 'brisk and sparkling'.

That was more than 30 years before Dom Perignon's work at the Abbey of Hautvillers at Epernay marked the 'official' beginning of a multi-million-pound industry which the French have jealously protected ever since.Merrett also carried out experiments which led to his masterwork The Art of Glass, explaining how stronger bottles could be blown by adding iron, manganese or carbon to the molten mixture.

Tough glass was essential to prevent the pressure created by the fermenting wine causing the bottles to explode.

Early French accounts of champagne production describe the revolutionary bottles as being made of 'verre anglais', or English glass.

Merrett's crucial contribution to the history of both champagne and cider is recounted by author James Crowden in his new book, Ciderland.

He said yesterday: 'The French will no doubt guard their rights to the methode champenoise to the last cork and rigorously prevent anyone using the champagne name outside their tightly-controlled region.

'But they cannot claim, however ingenious they are, to have invented the method for the simple reason they did not have the new stronger English bottles.

'It is the invention and manufacture of these bottles that is the key to the whole enigma as much as the addition of the extra sugar.'

The French have played down Mr Crowden's claim, insisting that while the fermentation technique is 'interesting', the drink Merrett proposed would have borne little relationship to champagne.

‘Minerale’ wijnsmaak niet altijd mineraal

Italiaanse wijnen van vulkanische bodem. Daarover werd onlangs een seminar met proeverij gehouden in Amsterdam, waarover wij eerder hebben bericht. Prof. Attilio Scienza ging daar nader in op de relatie tussen mineraliteit en andere aroma’s in die wijnen. Maar heeft wat wij denken als mineraal ( geen aroma maar wel puur) te moeten benoemen altijd een minerale oorsprong? Als we praten over ‘mineraliteit’, of ‘goût de terroir', dan zijn we van de herkomst niet zo zeker. Gaat het om zwavel-verbindingen of problemen met stikstof, zoals wijnboeren zelf nogal eens opperen? Collega Han Sjakes vatte wat hij ervan kon achterhalen samen in een column die eerder in een vakblad verscheen. We vinden de kern van de inhoud prikkelend genoeg om ook de bezoekers van www.wijnwijs.eu daarvan kennis te laten nemen:

“De wortels van een wijnplant halen geen aroma’s uit de grond, zoals wel eens wordt beweerd. ‘Bodemexpressie’ of ‘terroirexpressie’ kan geen rechtstreeks verband zijn tussen mineralen in de bodem en minerale aroma’s in wijn.

“Een wijn smaakt niet naar de bodem waarop de druivenplant heeft gegroeid”, heeft Kees van Leeuwen, ‘wijnprofessor’ aan de Universtiteit van Bordeaux en werkzaam voor Château Cheval Blanc meer dan eens gezegd.

Van Leeuwen heeft grondig onderzoek gedaan naar de relatie tussen bodemkenmerken en de kwaliteit van wijn. De waterhuishouding en het stikstofgehalte spelen een belangrijke rol. Stikstofarme grond en een beetje ‘waterstress’ (watertekort) die de groeikracht beperken, is goed voor de druiven. Rotsige, kalksteenrijke en vulkanische bodemsoorten zorgen voor deze gunstige omstandigheden.

Deze bodemsoorten brengen goede wijn voort. Daarbij kan het zijn dat we die kwaliteit in de geur en smaak herkennen aan aroma’s die we omschrijven als ‘mineraal’, maar die aroma’s worden niet veroorzaakt door de aanwezigheid van mineralen in de wijn.

Toch ruikt Chablis soms naar ‘natte kiezelsteentjes’ en een Pouilly-Fumé naar vuursteen. Er zijn in wijn stoffen gevonden zoals methoxypyrazines met aroma’s die lijken op onder andere groene paprika (bijvoorbeeld in Cabernet Sauvignon). Iets dergelijks is voor minerale aroma’s (nog) niet gevonden.

Of toch wel? Op de wijnbeurs Borsa Vini onlangs in Amsterdam woonde ik een seminar bij over Italiaanse wijnen van vulkanische bodem. Professor Attilio Scienza van de Universiteit van Milaan verklaarde de relatie tussen de mineraalrijke vulkaanbodems en de aroma’s in de wijn als volgt.

In de druivenschil zit caroteen (of carotenoïden), een kleurstof die de druiven beschermt tegen fel zonlicht. Afgeleide stoffen hiervan (zoals beta-caroteen) vormen tijdens de fermentatie nor-isoprenoïden (aromastoffen). Dit is een enzymatisch proces waarbij mineralen een belangrijke rol spelen. Voilà.

Mogelijk zijn nor-isoprenoïden de aromastoffen die wij omschrijven als ‘mineraliteit’. De tijd zal het leren, want er wordt nog volop onderzoek gedaan naar deze stoffen”.

Wijnologie uit Brussel

Taalkrampen bij de voorlichting

Vice-president Giuseppe Liberatore van Federdoc.

Even voor de duidelijkheid: wijnconsumenten vinden de nieuwe Europese wijnwetgeving verwarrend. Vooral omdat de lidstaten niet van plan zijn hun nationale etiketten af te schaffen. Als dat zou gebeuren zou er bijvoorbeeld in Italië naar de Brusselse wetgeving geen onderscheid meer zijn tussen topwijnen met kwalitatieve staatgarantie (DOCG) en de categorie daaronder (DOC). Dat zou bij de consument een totaal verkeerd kwaliteitsbeeld oproepen, terwijl het onderscheid nationaal helder is. Een oplossing zou kunnen zijn dat op een rugetiket de eigen kwaliteitsaanduiding bondig in de Europese zou worden vertaald. Maar toen ik dat voorstel dezer dagen voorlegde aan vice-president Giuseppe Liberatore van Federdoc, beschermer van oorsprongsnamen, reageerde hij naar verwachting terughoudend. Hij was in Amsterdam om de media nog eens uit te leggen hoe de Italiaanse wijnwetgeving zich verhoudt tot de Europese. En tevens om als president van het çonsorzio’ een Chianti Classico-proeverij te presenteren in de Olofkapel van Barbizon.

Nieuwe namen

De nieuwe wetgeving ziet er voor Italië als volgt uit :

• De Italiaanse DOCG en DO C de super- en de gewone appellation) heten naar Europese wetgeving DOP. De druiven voor die wijnen moeten voor 100% uit het beschermde gebied komen.
• De Italiaanse IGT (streekwijn) is in de Europese wijnwetgeving IGP geworden. Daarvoor moet 85% van de druiven uit het beschermde gebied afkomstig zijn.
• De Italiaanse tafelwijn (VDT) kent geen specifiek Europese aanduiding.

De Europese Unie heeft samen met Italië een poging gedaan om de verschillende benamingen te definiëren en de Europese wijnwetgeving te vergelijken met de Franse en Italiaanse. De overige wijnproducerende lidstaten komen niet aan bod in het boekje dat in een Franse en Nederlandse tekst is verschenen, maar zich met Italiaanse en Franse wijnwetgeving bezig houdt en niettemin met ´Taste of Europe´ onder een Britse titel is verschenen. De Nederlandse consument kan er weinig mee. Ook al is er nog zo ijverig naar een begrijpelijke vertaling in het Nederlands gestreefd, die hier anders is uitgevallen dan bedoeld. Een citaat vol juridische bazelarij als voorbeeld: “ DOP: naam van een regio, van een vastgestelde locatie of in uitzonderlijke gevallen van een land dat een product bepaalt waarvan de kenmerken en de kwaliteit voornamelijk of exclusief VERSCHULDIGD ZIJN van een bijzondere GEOGRAFICHE omgeving en van zijn natuurlijke en menselijke factor”.

Doel voorbij

Amen, zeggen wij dan. Terwijl we ons afvragen waarom er niet wat meer budget is gestopt in een fatsoenlijke uitleg en vertaling. Op die manier schiet voorlichting haar doel voorbij. Dat is trouwens tòch al het geval als je zo’n ‘verklarende’ brochure vol afkortingen zet waarvan de betekenis nergens staat vermeld.

Dus voor de liefhebbers: DOP betekent: Denominazione di Origine Protetta. In het Frans wordt DOP aangegeven met AOP (Appellation d’Origine Protégée) en dat staat voorde nationale AOC. En IGP betekent: Indicazione Geografica Protetta. waaronder alle Italiaanse IGT-wijnen vallen. (Indicazione Geografica Tipica)

De Franse vin de pays wordt aangeduid met IGP, een aanduiding die daar staat voor Indication Géographique Protégée.

Wie er een kwis op RTL-4 van wil maken, moet zich in Brussel maar eens uitvoerig op de hoogte gaan stellen.

Kofi Annan to address wine climate change conference

Former UN Secretary-General Kofi Annan is to deliver the keynote address at the third Climate Change and Wine Congress, to be held in Spain next April.

The Nobel Peace Prize laureate is due to close the first day of the two-day conference with a 90-minute speech on ‘Sustainability, climate change and the corporate world’.
More than 20 speakers will address the event in Marbella, including biodynamics guru Nicolas Joly, soil scientist Claude Bourguignon, Marqués de Griñón winemaker Carlos Falcó, climatologist Greg Jones and Susan McCraith MW.

Sessions will focus on a wide range of subjects, including viticulture, oenology, sparkling wines, packaging, organic and biodynamic winemaking, and carbon dioxide emissions.
Conference organiser the Wine Academy of Spain, headed by Pancho Campo MW, said climate change was now affecting ‘the majority’ of the wine industry.

‘It was with this premise that the congress was instituted in 2006 to offer solutions to mitigate problems in adapting to the changes in climate, and to launch a more environmentally sound business model for the wine industry,’ the academy added in a statement.

Former US vice-president and environmental campaigner Al Gore was the keynote speaker at the previous edition of the event, held in Barcelona in February 2008, addressing delegates via a videolink from Kentucky.

Bubbels in lichtere flessen

Champagne in lichtere flessen om CO2-uitstoot te verminderen. Door hun flessen lichter te maken, hopen Franse champagnehuizen het goede voorbeeld te geven en hun CO2-uitstoot flink te verminderen.
De champagne-industrie stoot jaarlijks zo’n 200.000 kiloton aan CO2 uit. Deels wordt dit veroorzaakt door het vervoer van flessen per vrachtwagen en per schip. Maar het gewicht van de flessen speelt ook een rol. Immers: hoe lichter de fles, hoe minder zwaar het transport wordt. Het Franse champagnehuis Pommery is met dat idee gaan spelen. Pommery heeft de vorm van de champagnefles -waaraan sinds 1970 niet getornd is- aangepast, zodat er minder glas per fles gebruikt hoeft te worden en de flessen lichter worden.

Pommery hoopt dat andere champagnehuizen snel zullen volgen en dat ze de fles ook in gebruik zullen nemen. De kans dat dat gebeurt is groot, omdat de Franse koepel van champagnemakers, het Comité Interprofessionnel du Vin de Champagne (CIVC), een dergelijk voorstel al heeft aangenomen.
De bedoeling is de nieuwe fles (die 835 gram in plaats van 900 gram weegt) in april 2011 bij alle huizen in te voeren. Het CIVC heeft uitgerekend dat dit jaarlijks zo’n 8.000 kiloton aan CO2-uitstoot scheelt. Dat komt erop neer dat je al zo'n 4000 kleine vrachtwagens van de weg zou kunnen halen.

Bron: Depers.nl

Xu Lei confirmed as Mouton 2008 artist

Chateau Mouton Rothschild has just revealed its wine label for the 2008 vintage – confirming Chinese painter Xu Lei as the artist.

Xu is artistic director of Today Art Museum, Beijing’s leading contemporary art gallery, and a graduate from the prestigious Nanjing Academy of Fine Arts.

For the label, he has reworked the classic Mouton emblem with a delicate ink drawing that depicts the famous ram standing between two halves of the moon.
It asserts, says the chateau, ‘the role of a great wine as a link between people and cultures, from one hemisphere to the other’.

Prices for Mouton 2008 have been rising in recent weeks on the back of this expected announcement.
When speculation of a Chinese artist first surfaced in late 2009, the price immediately moved upwards from the opening £1800 per case to around £2200.

That now seems like a bargain: recent weeks have seen the 2008 vintage trading at no less than £6000 per case. The explicit recognition of the importance of the Chinese market follows the huge upsurge in value for the Chateau Lafite Rothschild 2008 a few weeks ago when it announced all bottles and magnums of the 2008 vintage would feature a neck engraving of the Chinese symbol for the figure eight, in celebration of the estate’s new vineyard venture in China.

Prices went up 20% overnight on the back of the announcement, and the wine is currently trading at around £10,000 per case. The Mouton Rothschild Artists label series began in 1924, and has seen a new label created every year since 1945. Artists such as Pablo Picasso, Salvador Dali, Francis Bacon, Andy Warhol – and the Prince of Wales – have all featured.

QR (Quick Read) Codes en wijn: een interessante combinatie

Codes op producten kunnen gebruiker adviseren bij aankoop.
Het bestaat al langer dat je met de camera van je smartphone en een slimme app de streepjescode op een product kan inscannen, en die naar een prijsvergelijker sturen. Zo kom je te weten of je het bewuste product niet elders goedkoper kan vinden dan in de zaak waar je op dat moment bent en waar je de foto maakt.

Een Amerikaanse importeur van wijn heeft hierop nu een variant gemaakt: hij brengt op alle wijnen die hij invoert een QR code aan - Quick Read Code, je weet wel dat vierkant met die vlekkerige stippen op dat je steeds vaker ziet, zelfs op brieven en facturen. Elke QR code hoort in dit geval bij een bepaalde wijn, en wanneer je de code scant krijg je een website te zien (aangepast aan het mobieltje) met informatie over de wijn. Je kan er video's bekijken over de wijn, een videobezoek brengen aan de wijnbouwer, zien bij welk voedsel de wijn past, en besprekingen bekijken.

Kijk. Dat vinden wij nu leuk. In de toekomst zouden wij ook graag QR codes zien op andere producten. Vlees bijvoorbeeld in de supermarkt: een QR etiket van een kalfsschenkel inscannen, om te weten te komen dat je daarmee Osso Bucco kan maken, en dat je daarvoor nog enkele andere ingrediënten nodig hebt, die je dan meteen kan aankopen. En natuurlijk het bijhorende recept naar je notities kopiëren. Wie heeft er nog meer zulke ideetjes? Het lijkt ons dat deze QR codes in combinatie met de smartphone het begin kunnen zijn van een hele reeks nieuwe business!
Meer over deze wijnapp, met een video erbij, bij Mashable.

Landelijk wijncentrum

Op een steenworp afstand van de Groesbeekse wijnhoeve De Colonjes komt het eerste wijnbouwcentrum van Nederland. In het centrum komt onder meer een laboratorium waar Nederlandse wijnen worden geanalyseerd. Producenten moeten daarvoor nu nog naar Duitsland.

Voor het wijnlab gaan de initiatiefnemers nauw samenwerken met de Hogeschool Arnhem Nijmegen (HAN). De hogeschool wordt betrokken bij analysecentrum voor Nederlandse wijnen. In het centrum worden ook nieuwe druivenrassen gekweekt. Het is de bedoeling om planten te selecteren die geschikt zijn voor het Nederlandse klimaat en de bodem hier.

In het wijnbouwcentrum komen voorts een wijnbibliotheek en onderwijs- en conferentieruimtes.

Ons land telt momenteel zo'n 200 wijngaarden, waaronder 150 commerciële bedrijven. Het wijnbouwareaal omvat 190 hectare die jaarlijks zo'n 170.000 flessen wijn opbrengen.

Of het wijnbouwcentrum ook daadwerkelijk op korte termijn gerealiseerd kan worden, hangt af van de bereidheid van de gemeente Groesbeek om subsidie en grond beschikbaar te stellen. Volgens Groesbeeks burgemeester Gerd Prick biedt het kenniscentrum zijn gemeente de kans om Groesbeek op de kaart te zetten als hét wijnbouwcentrum van het land.

EuroCave Professional in de lucht

EuroCave Nederland presenteert een uniek aanbod wijnkasten, wijnrekken en wijnserveersystemen.

EuroCave Nederland heeft een nieuwe website gelanceerd  waarop zij een unieke combinatie van wijnkasten, wijnrekken en wijn per glas serveersystemen voor professionals aanbiedt. De producten zijn afgestemd op bedrijven uit verschillende branches die zich beroepsmatig met het bewaren en serveren van wijn bezig houden. EuroCave-Professional.nl  is daarmee uniek in zijn soort.

Nieuwe website
EuroCave Nederland komt met deze nieuwe website naar aanleiding van een groeiende vraag vanuit de professionele markt. "Van ons wordt steeds meer branche specifieke kennis vereist", aldus Ocke Tombrock, directeur van EuroCave Nederland, "met deze website spelen wij hier op de best mogelijke manier op in. Zo kunnen bedrijven eenvoudig navigeren naar wijnkasten, wijnrekken en wijn per glas serveersystemen die voor hun situatie de beste oplossingen bieden." De website richt zich onder meer op de horeca, de wijnhandel, de jachtbouw, de keukenhandel, architecten en installatiebureaus.

Beste restaurants en exclusieve hotels
De systemen van EuroCave worden op dit moment al gebruikt in 's werelds beste restaurants en meest exclusieve hotels. Het is daarom niet toevallig dat EuroCave met een speciale website voor ondermeer deze professionals komt. Doormiddel van de nieuwe website gaat zij hen op de best mogelijke wijze bedienen.

EuroCave Nederland
Al sinds 1976 is EuroCave specialist op het gebied van wijnbewaar- en serveersystemen en een wereldwijd bekend merk met een uitstekende ervaring en reputatie. Op dit moment liggen er ruim 100 miljoen flessen opgeslagen in de systemen van EuroCave in meer dan 70 landen. In Nederland zijn er dit al ruim vijf miljoen.