Wijnaanbod op smaak

Veel Nederlanders genieten regelmatig van een lekker glas wijn. En toch beschouwt maar 30% van de mannen en 17% van de vrouwen zichzelf als ’kenner’. Wat daar dan precies onder wordt verstaan wordt in onderzoeken daarover nooit gepreciseerd. Er zijn ‘kenners’ die nooit verder komen dan de supermarkt. En er zijn wat gevorderde proevers, die op grond van de in cursussen vergaarde kennis denken dat ze ‘kenner’ zijn. Voor de consument in het algemeen kan het vaak moeilijk zijn het gewenste type wijn in het supermarktschap te vinden. Daarom maakt C1000 het kiezen voor klanten makkelijker. Het wijnschap is daar voortaan op smaak ingedeeld. Traditioneel gebeurt dat in die branche op land. Maar dat blijkt niet handig bij het maken van een gerichte keuze. Klanten hebben de keus uit zes categorieën. In rood is dat rond & soepel en vol & krachtig. In wit en rosé hebben klanten keus uit droog & fris of fruitig & zoet.

Vinificatie als vluchtwoord

Wijntaal is anders dan gewoon Nederlands. Wie die gebruikt, leent nogal wat uit het buitenland. Kijk maar eens in de zogeheten ‘wijn-woordenboeken’. Meer dan de helft is importspeak. Laatst keek ik nog eens in ‘Prisma van de wijn’, waarin liefst 2400 begrippen worden ‘verklaard’. Het enige Nederlands dat daarin stond, was in de vertaling van al die termen te vinden. Al die online-dictionaires kunnen me trouwens gestolen worden. Ze staan vol betwistbare uitleg, vertonen vaak beschamende hiaten, of vergeten gemakshalve wijdverbreide begrippen op te nemen. Het ‘gewone’ papieren woordenboek is meestal vollediger. Maar ook daarin ontbreken zaken waarover de samenstellers zich liever niet het hoofd breken. Vraag je waarom niet, dan komt de redactie vaak met een vage smoes die iedere verdere discussie nutteloos maakt. Toch heeft mij er dat niet van weerhouden om in het Gezaghebbend Rebels Woordenboek Van Dale op te zoeken of je het bereiden van wijn nou ‘vinificeren’ moet noemen of ‘vinifiëren’. Nou, probeer het ook daar maar niet. “Vinificatie”, dat hebben ze nog net opgenomen. Maar van het bijbehorende, correcte te achten werkwoord geen spoor. Zelfs de Franse Micro Robert de Poche laat het erbij zitten. Vinifier? Nooit van gehoord.

Vluchten

Veel wijnspecialisten, buiten het geëigende schrijverscircuit, vermijden zorgvuldig te kiezen. Ze vluchten massaal in het woord ‘vinificatie’, want dat wordt niet alarmerend onderlijnd als het uit je toetsenbord springt. Ook in de genoemde prisma houdt de auteur zich daaraan. ‘Vinifiëren’ slaat hij bijna zorgvuldig over. En ook ‘vinificeren’ mag daar niet meedoen. Tik ik die woorden met het nieuwste programma in, dan worden ze rood onderlijnd. Want ze worden daar niet als gangbaar Nederlands (h)erkend. Dus vertrouwen we maar op ons gevoel. Of we zoeken, als we niet door de mand willen vallen, ons heil in imitatie. Want niemand heeft eigenlijk zin om zich bij dat Alwetend Genootschap Onze Taal te laten afschepen met mitsen, maren en hoewels.

Dan toch maar eens m’n licht opsteken bij ‘hèt kenniscentrum voor wijnbouw en vinificatie in Nederland’, Viticonsult in Maastricht. En daar trakteren ze me op scheef Nederlands in de volgende volzin:

“De juiste keuze van de grond hangt heel nauw samen met de wijn(en) die u later wilt gaan VINIFICEREN”. Maar de keuze voor dàt werkwoord is nog geen wetenschappelijk bewijs voor een correcte aanduiding van het ‘wijnbereidingsproces’. Voor wijnjournalisten en verwant schrijversvolk is ‘vinifiëren’ de meest gangbare uitdrukking. Wie ‘vinficeren’ gebruikt, of dat nou een Hoogmogende is of een adviseur die zichzelf in dat mistige beroep heeft getild, wordt in hun ogen niet voor vol aangezien. Steek dus maar in je zak Viticonsult, Wijnadviesbureau Beurskens en De Weinschenker.

Tegemoet

Ik ben ook nog even bij Wielhouwer Wijnadvies langs geweest. Daar laten ze zich niet over deze kwestie uit. Maar we stuitten er wel op een zin die treffend weergeeft waarom menige taalbarbaar niet eens meer in de gaten heeft waar het fout gaat en het zelf maar bij sms-geloei houdt:

“Na het bezoek aan ONZE website hoop IK u TEGEMOET te zien BIJ EEN VAN DE DIENSTEN die Wielhouwer Wijnadvies aanbiedt”.

Nou nee, laat deze keer maar zitten

EuroCave Professional December Sale

Klik hier voor de actiepagina

Klik hier voor de actiepagina

Wijnig cadeautje

Als je nou toch miljardair bent, kan er wel een wijnig cadeautje voor je 20-jarige zoon af. En zo werd de nazaat van een Chinese magnaat (vermoedelijk in scheepsbouw) eigenaar van Château Chenu-Lafitte in de Côtes de Bourg. Lees wat Decanter achterhaalde.

A Chinese billionaire, together with a group of investors, has bought a Bordeaux estate called Chateau Chenu Lafitte, in Cotes de Bourg, as a gift for his son.

One of the minority shareholders, Guolong Yin, has been running the estate since April 2010, when the purchase was complete - although negotiations began over three years ago. The identity of the main purchaser has not been revealed, although it is understood that he is a shipping tycoon based in China and his son – now the owner of Chenu Lafitte – is 20 years old, studies economics and politics in London, and is behind a chain of clothing stores across the UK.

Chenu Lafitte is a name that has been dormant for a number of years, owned by Philippe Darricarrère of Chateau Mille Secousses, also in Bourg. It was Darricarrère who sold the name, along with the vines and the 18th century chateau that had been his family home, to the group of Chinese investors. He has kept 42 hectares of vines for Chateau Mille Secousses.

‘Chenu Lafitte was an old name that we had the rights to use, and it made sense to sell it when financial difficulties forced us to break up our estate,.’ Darricarrère told decanter.com. ‘But I am happy that the new owners are investing in the property, and relations are very good between us. My son continues to work across both properties every day, and I visit them several times a week.’

The name Chenu Lafitte indicates that a similar impetus may have been at work as with the first Bordeaux estate bought by a Chinese company, Chateau Latour Laguens. This AOC Bordeaux property was bought in 2008 by Longhai International, and suggests that an association (in name only) with prestigious First Growth properties is a key attraction. Yin told local newspaper Sud Ouest this week that his objective is to sell the wine in China, and that he has chosen to put AOC Bordeaux on the label, rather than the less well known AOC Cotes de Bourg.

‘I believe it was the location of the estate, next to the Dordogne river, and its wonderful old park and building, that first attracted them,’ says Darricarrère, ‘and I know they are hoping to develop wine tourism on the estate. But of course this is also a wonderful brand name.’

Dure Bourgognes

Chinezen maken de prijzen in Bordeaux. Bij de bekendste châteaux zijn die als een komeet omhoog geschoten. Een paar recente noteringen: Latour 600 euro, d'Yquem 540 euro, Cheval Blanc 700 euro. Maar hoe zit het in de Bourgogne? Daarover geeft onze Belgische collega Herwig Van Hove actuele informatie in het Belgische tijdschrift Knack. Herwig vat de ontwikkelingen als volgt samen:

“Voor witte Bourgogne is 2009 naar verluidt een groot jaar, voor rood was het iets te fris. Voor wijnen uit de supermarkt, meestal van het generische type, zal de klassering van Bourgogne-wijnen niet zoveel belang hebben, toch is het nuttig om er even nader op in te gaan.

Terwijl in Bordeaux de klassering per château verloopt en dan nog gebaseerd is op de flessenprijs op de internationale markt, verloopt de klassering in Bourgogne (Côte d’Or) via de appellations. Toen het AOC-systeem in 1936 in Bourgogne werd ingevoerd, onderscheidde men 400 appellations. In een hiërarchie van grand cru, premier cru, gemeente-benamingen en tenslotte streeknamen.

Grands crus

De 11.000 hectare van de Côte d’Or zijn verspreid over 27 gemeenten. Het gebied telt 375 premiers crus en 32 grands crus (1% van het geheel); twee derde van de wijngaarden valt onder de generische regionale appellation ‘Bourgogne’. De grands crus zijn de duurste wijnen, met als vaandeldrager Romanée Conti die in het jaar 2005 voor 2000 à 3000 euro per fles over de toonbank ging. La Tâche, Musigny en Richebourg vormen het volgende trio, met prijzen van 600 tot 1300 per fles. In de prijsvork 60 tot 500 euro zitten: Romanée-Saint-Vivant, Chambertin-Clos de Bèze, Le Chambertin, Griotte-Chambertin, Grands-Echézeaux, Les Amoureuses (een premier van Chambolle-Musigny), Bonnes-Mares en Mazis-Chambertin. En dan is er nog een vierde groep, met prijzen van 60 tot 40 euro: Clos St-Denis, Chapelle-Chambertin, Latricières-Chambertin, Ruchottes-Chambertin, Clos de la Roche, Charmes-Chambertin., Echézeaux, Clos–St-Jacques (nog een premier van Gevrey-Chambertin).
Van de meer bereikbare gemeentebenamingen is Vosne-Romanée de duurste, gevolgd door Chambolle-Musigny, Gevrey-Chambertin en Morey-Saint-Denis.
In deze prijslijstjes staat de appellation Côte de Nuits dus ver vooraan, zowel in de premiers als in de gemeente-benamingen. Als men er dan nog de betere wijnboeren bijneemt - zoals Leroy, Dugat, Mortet, Ponsot of Trapet kan er niets misgaan - maar er zal wel veel geld van plaats wisselen. In de wijnrekken van onze supermarkten komen deze peperdure wijnen niet voor”.

Geproefd

Vervolgens geeft Herwig enkele proefnotities van Bourgognes die in België en in onze grensstreken wèl in supers te krijgen zijn, onder de 9 euro.

• Bourgogne 2009. Kleine gele nuance in de kleur. Dunne, puntige neus. De smaak is gedomineerd door een simpel zuur accent. Geen gastronomische mogelijkheden. Carrefour: 6,25 euro.
• Bourgogne 2009, Louis Latour. Erg bleke kleur. Ingehouden neus in het fruitregister die mooi openkomt na opschudden. Goede, evenwichtige, universele smaak. Moet passen bij het grote viswerk, zoals tarbot in de oven. Delhaize: 8,99 euro.
• Bourgogne Aligoté 2009. Bleke kleur en een neus van simpel fruit. De smaak is gedomineerd door zuur. Geen gastronomische mogelijkheden. Carrefour: 6,29 euro.
• Bourgogne 2009, Albert Bichot. Bleke, frisse kleur met een kleine gele nuance. Ruime neus die verdiept na opschudden. De smaak is rond en vol met veel karakter. Goede wijn die kan passen bij in de oven gebraden vis. Colruyt: 6,29 euro.
• Viré-Clessé 2009. Gele nuance in de kleur maar ook een statige neus. Eerder exotisch dan fris. De smaak is rond, vol en evenwichtig. Goede wijn voor bij het grote viswerk. Delhaize: 6,49 euro.
• Petit Chablis 2009. Bleke kleur maar een goede chardonnayneus, puntig zuiver en met een exotische toets. De smaak is mooi droog en evenwichtig. Moet passen bij oesters. Colruyt: 4,59 euro.

De wijnen met gastronomische mogelijkheden passen ook bij kaas na de maaltijd, omdat ze mooi droog zijn en geen hout hebben gehad.

Nederlands mousserende wijn heet sprankel volgens Perswijn

De zoektocht van Perswijn naar een naam voor mousserende wijn van Nederlandse bodem is klaar. Het is sprankel geworden.

De zoektocht was op touw gezet door wijntijdschrift Perswijn. Immers: Frankrijk kent de omschrijving crémant voor mousserende wijnen afkomstig uit streken buiten de Champagne.

Italië heeft Frizzante of Spumante, Spanje Cava, Duitsland Sekt en Zuid- Afrika Vonkelwyn.
Perswijn riep daarom lezers op een originele, generieke naam te bedenken voor in Nederland geproduceerde, mousserende wijn. "Daarop kwam een overweldigend aantal reacties binnen", aldus een woordvoerder.

"Zowel per mail als per post werden een hoop goede en geschikte suggesties, en een minstens even groot aantal slechte en ongeschikte inzendingen ontvangen."

De winnende naam sprankel werd door vijf deelnemers ingezonden en kreeg de volgende toelichtingen: 'Sprankel is een korte en simpele afleiding van het werkwoord sprankelen', 'Het woord heeft slechts acht letters en is makkelijk af te drukken op het etiket', 'De naam is origineel en blijft goed in je hoofd hangen' en 'Sprankel klinkt aantrekkelijk en past bij een product dat de consument direct moet associëren met termen als mousserend, tintelend, twinkelend, glitterend, et cetera'.

Uit de vijf deelnemers die het woord inzonden is een winnaar geloot: Bart van ’t Ende. Hij krijgt nu vijf jaar lang jaarlijks twaalf flessen sprankel. De andere vier inzenders krijgen de tweede prijs: twee jaar lang jaarlijks zes flessen sprankel.

De flessen worden ter beschikking gesteld door VitiConsult, het kenniscentrum voor wijnbouw en vinificatie in Nederland.

Alle inzendingen werden door een jury beoordeeld op originaliteit en toepasbaarheid. De jury bestond uit Ronald de Groot, hoofdredacteur en uitgever van Perswijn, René van Druenen van Viticonsult en wijnjournalist Hubrecht Duijker.

Vijf beste Champagnes

Wat is de lekkerste Champagne? Sjoerd en Ronald de Groot proefden zich een weg door een kelder vol Champagne en kwamen uiteindelijk tot een lijstje van vijf toppers.

1. Mailly, Extra Brut Grand Cru
   Tamis/Vino Via, 9 
2. Mailly Brut Réserve
   Tamis/Vino Via, 9 
3. R&L Legras, Grand Cru Blanc de Blancs
   Gastrovino, € 35,? 
4. Pol Roger, Pure Brut Nature
   Ned. Wijnkring, € 42,50/Verbunt, 9 
5. Agrapart, Terroirs Grand Cru Blanc de Blancs
   Les Généreux, € 35,50

Verkoopprijzen en prijsindicaties

Voor zijn proeverijen krijgt Perswijn wijnen toegezonden van vele tientallen importeurs. Om onze lezers meer duidelijkheid te verschaffen delen wij ze in twee groepen in:

A. Importeurs die (ook) rechtstreeks aan particulieren leveren. Bij hun wijnen vermelden wij de (advies)-consumentenprijs (inclusief btw, tenzij anders vermeld).

B. Importeurs die zich richten op tussenhandel en horeca, maar niet rechtstreeks aan particulieren leveren. Bij hun wijnen geven we een indicatie van de geschatte consumentenprijs door middel van een cijfer. Voor verkooppunten in uw omgeving kunt u het beste de betrokken importeur raadplegen.

• 1 wijnen t/m € 4,00
• 2 wijnen van € 4,00 tot € 5,00
• 3 wijnen van € 5,00 tot € 7,50
• 4 wijnen van € 7,50 tot € 10,00
• 5 wijnen van € 10,00 tot € 12,50
• 6 wijnen van € 12,50 tot € 15,00
• 7 wijnen van € 15,00 tot € 20,00
• 8 wijnen van € 20,00 tot € 30,00
• 9 wijnen van € 30,00 en meer

Wijnetiquette

We horen er in ons land niet zo vaak over. Maar wijn-etiquette bestaat, ook al hebben we er nog geen actueel boekwerk over zien verschijnen. En let wel: wijn-etiquette is iets anders dan wijn-ritueel. Onder dat laatste verstaan we doorgaans de hocus-pocus die bij het in- of overschenken van wijn vaak wordt uitgehaald en eerder gericht is op aandacht dan op nut. Maar wijnetiquette omvat een aantal regels die meer op de praktische omgang met wijn en de hoffelijkheid daarbinnen zijn afgestemd. Een aardig voorbeeld daarvan kwamen we tegen op de Amerikaans website van dr. Vino. Hij kreeg de vraag voorgelegd: Wat doe je als gastheer als een gast een bijzondere fles meebrengt, vraagt om die wijn uit te schenken en bij het drinken niet in de gaten heeft dat-ie kurk heeft?


Lees hoe dr. Vino dit denkt op te lossen.

Question:
Would love to start a conversation on wine etiquette. What do you do when a guest brings a wine to dinner telling you it is special large format bottle, given by friends, saved for the occassion? Although I didn’t mind pouring the wine (quite different from what I would usually pair with the meal), the wine was corked and my husband and I seemed to be the only ones who noticed. Can I point out that it is corked and suggest that we open my wine, or do I have to grin and bear it?

Answer:
This could easily descend into a lose-lose situation, as Laurie depicts: either the hosts stoically endure bad wine or the guest is possibly offended that the special wine somehow doesn’t pass muster.

However, I see two ways out. You could seize the opportunity as a “teachable moment” to talk about cork, the bark of quercus suber, and 2,4,6-trichloroanisole (TCA), the cause of cork taint. Or, more discretely, bring out another set of glasses and pour another wine for whoever was interested in making a side-by-side comparison of two wines. Then you could enjoy the untainted wine while not overtly dumping out the corked wine. This seems especially acceptable at Thanksgiving when there are presumably multiple bottles open for the big feast (but certainly can be done at other times too since few guests would object to trying more wines).

Fransen willen volgend jaar bijna 11.000 ha wijngaarden met subsidie rooien

FranceAgriMer heeft 2.688 dossiers ontvangen waarin een verzoek tot rooien wordt ingediend. Samen zijn ze goed voor 10.810 hectare Franse wijngaarden. 71 % daarvan (7626 ha) ligt binnen de regio Languedoc-Roussillon. Vergeleken met de vorige rooicampagne is er sprake van een daling van de aanvragen (n oppervlakte) met 27 procent.

Van de huidige aanvragen heeft 74% betrekking op een totaal rooien van bedrijven. Half november wordt beslist welke verzoeken ingewilligd worden en welke niet. Voor subsidiëring ervan in het campagnejaar 2010-2011 is een bedrag van 2€ 76 miljoen beschikbaar voor de hele EU. Bij overschrijding daarvan worden de tekorten uniform verdeeld over de betrokken lidstaten. In dat geval wordt niet de subsidie per hectare verlaagd, maar wordt er gewerkt volgens prioriteiten. Voorrang krijgen bedrijven die er helemaal mee stoppen, boeren van ouder dan 55 jaar en bedrijven waarvan een rooiverzoek tijdens de campagne 2009-2010 om budgettaire redenen werd geweigerd. Verder geldt dat wie het eerst kwam het eerst maalt.

bron: slijtersvakblad

Nog geen regels voor wijnetiket

Op etiketten en verpakkingen van voedingsmiddelen komt de energiewaarde en een reeks ingrediënten te staan. Ook moet bij bepaalde vleessoorten ( schapen, varkens, pluimvee) het land van herkomst worden vermeld.

De Europese Commissie presenteerde deze wetsvoorstellen tijdens de Raad van ministers voor Werkgelegenheid, Sociaal Beleid, Volksgezondheid en Consumentenzaken.

De 27 lidstaten van de Europese Unie hebben de conceptvoorstellen daarover goedgekeurd. Wijn en bier vallen voorlopig nog buiten de etiketteringsregel. De Commissie zoekt nog uit of dit terecht is, meldt onze Brusselse correspondent.

Een van de speerpunten uit het wetsvoorstel is dat etiketten de energiewaarden en de hoeveelheden vet, verzadigde vetten, eiwit, suiker en zout vermelden. Hiervan moet de hoeveelheid worden aangegeven per 100 gram, 100 milliliter, of als percentage van de dagelijkse aanbevolen hoeveelheid.

Fabrikanten mogen er ook voor kiezen deze verplichte informatie op een andere manier op hun verpakking te vermelden. Voorwaarde is wel dat het begrijpelijk en leesbaar is en ze hiermee niet de consument misleiden. De informatie over de ingrediënten moet in één blok op de verpakking staan.

Drie jaar na het invoeren van deze regels gaat de Commissie onderzoeken of zij die ook kan toepassen op andere producten. Voor melk, producten waarin melk of vlees als ingrediënt is verwerkt en voor onbewerkte voedingsproducten die voor meer dan 50% uit één agrarisch product bestaan, kunnen er dan vergelijkbare regels komen.